Διαβάστε εδώ το τεύχος 60 του δυτικώς
Φθινόπωρο 2010
Ως μεμονωμένοι άνθρωποι, ως έθνος και ως ανθρωπότητα στον πλανήτη, κινούμαστε σε επίπεδα χρόνου και χώρου, που στο παρελθόν δεν υπήρξαν ποτέ. Κάποτε η ιστορία επαναλαμβανόταν σε τακτά χρονικά διαστήματα και αυτό που άλλαζε ήταν ίσως η τεχνολογία. Σήμερα είμαστε μάρτυρες μιας κατάστασης απερίγραπτης και εντελώς απρόβλεπτης.
Ο «σύγχρονος άνθρωπος» αφού πρώτα φρόντισε να μολύνει και να καταστρέψει τη φύση, έφτασε να ζει στον 21ο αιώνα μακριά από αυτήν, αποξενωμένος από την ίδια του φύση, εχθρός όλης της ύπαρξης πάνω στον πλανήτη που τον φιλοξενεί. Έχουμε φτάσει στο σημείο να δεχόμαστε το απαράδεκτο, να ζούμε με το παράλογο και να υιοθετούμε το έγκλημα. Μα γιατί παραξενευόμαστε άραγε με αυτά που γίνονται, εφόσον όλοι εμείς τα προκαλέσαμε. Όμως, για να πάμε και λίγο πιο μακριά, οπουδήποτε κοιτάξει κανείς στον κόσμο σήμερα, κυρίως σαβούρα θα βρει. Πάνε οι αξίες, η ηθική, η αγάπη, η αγνότητα και η ταπεινότητα. Σήμερα οι νέοι μαθαίνουν από την οικογένεια τους πως για να επιβιώσουν πρέπει να έχουν «μέσο», να λένε ψέματα, να καταπατάνε τον διπλανό τους. Μην βιάζεστε να κρίνετε τα λόγια μου ως αποθαρρυντικά ή αρνητικά. Προσπαθώ να είμαι μέσα στο πνεύμα της εποχής που ζούμε.
Όταν ο άνθρωπος ζει μέσα στην αφθονία και όλα φαινομενικά βαίνουν καλώς, τότε εύκολα ξεχνάει. Γίνεται ολοένα και πιο εγωιστής, νοιάζεται όλο και λιγότερο για τον διπλανό του, καταστρέφει το περιβάλλον με λιγότερους ενδοιασμούς, αγαπά λιγότερο, εφόσον είναι προσκολλημένος στο χρήμα και στην ύλη.
Προσωπικά πιστεύω πως είμαστε μπροστά σε κάτι πολύ μεγάλο, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που μπορεί να διανοηθεί ο μέσος άνθρωπος. Όταν αυτό το «κάτι μεγάλο» εμφανιστεί εντελώς απροκάλυπτα (και ξαφνικά) μπροστά μας, ακόμη και τότε οι περισσότεροι δεν θα μπορούν να καταλάβουν τι και γιατί συνέβη αυτό. Και τα σημάδια των καιρών το μαρτυρούν αυτό.
Ποιός μπορεί σήμερα να εξηγήσει στους ανθρώπους γιατί και τι συμβαίνει στον κόσμο αυτό; Οι πολιτικοί; Οι δημοσιογράφοι; Οι οικονομολόγοι; Μάλλον όχι. Θα πρέπει ο άνθρωπος αυτός να αναζητηθεί στους κύκλους της πνευματικότητας και μόνον εκεί. Και φυσικά όταν λέμε πνευματικότητα δεν εννοούμε την εκκλησία και τους παπάδες. Στη χώρα μας ζούμε μια καθημερινότητα βουτηγμένη στην αβεβαιότητα, οι αυτοκτονίες και οι ψυχικές ασθένειες έχουν χτυπήσει κόκκινο, η εμπιστοσύνη προς την πολιτεία και τους εκπροσώπους της έχει χαθεί προ πολλού και βλέπουμε όλους τους τομείς να μαστίζονται από μετριότητα και χυδαιότητα. Η τηλεόραση, ο αθλητισμός, η διασκέδαση, η οικογένεια, η δημόσια εκπαίδευση εκπροσωπούνται πλέον από γελοίες προσωπικότητες που απευθύνονται σε γελοίους ανθρώπους. Η λέξη αγάπη είναι άγνωστη και είναι σύνηθες το φαινόμενο στις μέρες μας οι άνθρωποι να μπερδεύουν την αγάπη με τον εγωισμό ή το εμπόριο (π.χ. Αγάπη σημαίνει δούναι και λαβείν και τέτοιες χαζομάρες).
Ο τρίτος κόσμος πεινάει και πεθαίνει εδώ και δεκαετίες αλλά κανείς δεν νοιάζεται στα αλήθεια για αυτό, ενώ θα μπορούσε εύκολα η δύση να εξαλείψει αυτό το φαινόμενο χωρίς να χρειαστεί να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη. Αλλά αντί να τους βοηθήσουμε να ορθοποδήσουν, τους πετάμε ψίχουλα (με δανεισμό κυρίως) ίσα – ίσα για να επιβιώσουν μόνο. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Μήπως στη Ελλάδα δεν γινόταν το ίδιο εδώ και δεκαετίες; Διαμαρτυρήθηκε κανείς όσο το δανεικό χρήμα έρεε; Αντέδρασε κανείς όταν οι κυβερνήσεις δανειζόταν όλο και περισσότερο; Και τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουμε αγαπητοί φίλοι. Ήρθε η ώρα της κρίσης. Και το τίμημα δεν είναι (μονάχα οικονομικό), αλλά έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια, την οποία ο Έλληνας ΠΟΤΕ δεν την είχε.
Τώρα σε πιο μακροσκοπικό επίπεδο, για να βγούμε και λίγο έξω από το καβούκι μας, πλησιάζει και εκεί μια «ώρα κρίσης» γιατί όταν ένα μπαλόνι το γεμίζεις συνεχώς με αέρα, όσες αντοχές και να έχει, δεν μπορεί κάποια στιγμή θα σκάσει. Όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο μας, για τα οποία πολλές φορές κανείς δεν μιλά πολύ, έχουν «ωριμάσει». Όσοι γνωρίζουν θα καταλάβουν τι περίπου εννοώ. Η παγκόσμια «ελίτ» είναι πριν από το μεγάλο της χτύπημα. Επειδή όμως υπάρχουν και συμπαντικοί νόμοι που δεν μπορούν να παραβιαστούν από κανέναν, θα γίνουν ταυτόχρονα πολλά στον πλανήτη. Τόσα που οι περισσότεροι θα αδυνατούν να κατανοήσουν. Οι καταστροφολόγοι μιλάνε για το τέλος του κόσμου και κάποιοι άλλοι για την έλευση μιας «χρυσής εποχής» για την ανθρωπότητα... Όπως και να έχει πιστεύω πως σε λίγο καιρό ίσως μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν κάποτε. Θα αλλάξουν όλα ριζικά, χωρίς ο άνθρωπος να μπορεί να επέμβει ή να παρέμβει κάπου. Προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό και προνομιούχο που ζω αυτή την εποχή και που ίσως ζήσω κάτι που ούτε στα πιο φανταστικά μου όνειρα δεν έχω δει. Πέρα από κάθε φαντασία και προσδοκία, πέρα από κάθε ανθρώπινη δύναμη και σκέψη. Θα βρεθούμε μπροστά από μια αλήθεια την οποία πολλοί, με πολλούς τρόπους ο καθένας θα ερμηνεύσουν. Μερικοί θα βρουν το δρόμο τους, άλλοι δεν θα τα καταφέρουν. Θέλει πολλά αποθέματα ψυχικών δυνάμεων για να μπορείς να είσαι καλά στις μέρες που ζούμε. Λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά γνωρίζουν.
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση του περιοδικού μας, το οποίο όπως πάντα είναι γεμάτο με ενδιαφέροντα θέματα. Να θυμάστε πως η αλήθεια δεν βρίσκεται ούτε στα δελτία ειδήσεων, ούτε στα λόγια των πολιτικών ή των οικονομολόγων.
Ως το επόμενο ραντεβού μας
να είστε όλοι καλά.
Spiral of Death?
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗ «ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»;
Λαϊκισμός, Οικονομική Κρίση και Μετανάστεςτου Γιώργου Στάμκου
Ο ζητιάνος Νικήτας, Ο Νικήταρας ο ΤουρκοφάγοςΓια την απόδοση Χαράλαμπος Δάντης
Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών δικαίων τε και αδίκων
Η υπέρβαση της Ανάστασης και η ελληνική οικονομίαΜπάμπης Ιμβρίδης
Θεματικές μορφές τουρισμού στη ΘεσσαλονίκηΔάνος Δανιηλίδης
BANKRUPT
Στον Αστερισμό της Ελληνικής ΧρεοκοπίαςΓράφει ο Ανωνύμου του Έλληνος
Μετέωρα! Απόκοσμη Ομορφιά…Ειρήνη Μπούρα
Ολύμπου Ανάβαση ο θρόνος του Δίααφήγηση – φωτογραφίες Αλέξης Αλαματίδης
Φρούσκα Γκόρα
Στο εθνικό πάρκο στην επαρχία Βοϊβοντίνα της ΣερβίαςΔάνος Δανιηλίδης
τι τρέχει τελικά με τις δημοσκοπήσεις;Μιχάλης Αβραμίδης
Αντώνης Αντωνιάδης
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη γαλήνη και τη σιωπή;
Το γέλιο είναι υγεία για τη ψυχή και το σώμαΗλιάνα Κυνηγοπούλου
Ποδήλατο & ΚρίσηΒασίλης Αβράμογλου
Μελαγχολία
Κώστας Ποτακίδης
Οικογένεια: Κρίση ή Παράκρουση;Γιάννης Ν. Γκακίδης
Ανοικτή επιστολή του Καθηγητού Βασίλη Φίλια
προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια.Βασίλης Φίλιας
«Πρώτα σαν τραγωδία και μετά σαν φάρσα»Σλάβοϊ Ζίζεκ
Οι λιγοστοί που δείχνουν το δρόμο...για τη δημοσίευση, Αλέξανδρος Υδάτης
βιβλιοπαρουσίαση
Διαβάστε εδώ το τεύχος 60 του δυτικώς
Φθινόπωρο 2010
 |
| Περιοδικό Δυτικώς - Τεύχος 60 |
Editorial #60
soul-less
γραφή Αλέξης Αλαματίδης
Ως μεμονωμένοι άνθρωποι, ως έθνος και ως ανθρωπότητα στον πλανήτη, κινούμαστε σε επίπεδα χρόνου και χώρου, που στο παρελθόν δεν υπήρξαν ποτέ. Κάποτε η ιστορία επαναλαμβανόταν σε τακτά χρονικά διαστήματα και αυτό που άλλαζε ήταν ίσως η τεχνολογία. Σήμερα είμαστε μάρτυρες μιας κατάστασης απερίγραπτης και εντελώς απρόβλεπτης.
Ο «σύγχρονος άνθρωπος» αφού πρώτα φρόντισε να μολύνει και να καταστρέψει τη φύση, έφτασε να ζει στον 21ο αιώνα μακριά από αυτήν, αποξενωμένος από την ίδια του φύση, εχθρός όλης της ύπαρξης πάνω στον πλανήτη που τον φιλοξενεί. Έχουμε φτάσει στο σημείο να δεχόμαστε το απαράδεκτο, να ζούμε με το παράλογο και να υιοθετούμε το έγκλημα. Μα γιατί παραξενευόμαστε άραγε με αυτά που γίνονται, εφόσον όλοι εμείς τα προκαλέσαμε. Όμως, για να πάμε και λίγο πιο μακριά, οπουδήποτε κοιτάξει κανείς στον κόσμο σήμερα, κυρίως σαβούρα θα βρει. Πάνε οι αξίες, η ηθική, η αγάπη, η αγνότητα και η ταπεινότητα. Σήμερα οι νέοι μαθαίνουν από την οικογένεια τους πως για να επιβιώσουν πρέπει να έχουν «μέσο», να λένε ψέματα, να καταπατάνε τον διπλανό τους. Μην βιάζεστε να κρίνετε τα λόγια μου ως αποθαρρυντικά ή αρνητικά. Προσπαθώ να είμαι μέσα στο πνεύμα της εποχής που ζούμε.
Όταν ο άνθρωπος ζει μέσα στην αφθονία και όλα φαινομενικά βαίνουν καλώς, τότε εύκολα ξεχνάει. Γίνεται ολοένα και πιο εγωιστής, νοιάζεται όλο και λιγότερο για τον διπλανό του, καταστρέφει το περιβάλλον με λιγότερους ενδοιασμούς, αγαπά λιγότερο, εφόσον είναι προσκολλημένος στο χρήμα και στην ύλη.
Προσωπικά πιστεύω πως είμαστε μπροστά σε κάτι πολύ μεγάλο, πολύ μεγαλύτερο από αυτό που μπορεί να διανοηθεί ο μέσος άνθρωπος. Όταν αυτό το «κάτι μεγάλο» εμφανιστεί εντελώς απροκάλυπτα (και ξαφνικά) μπροστά μας, ακόμη και τότε οι περισσότεροι δεν θα μπορούν να καταλάβουν τι και γιατί συνέβη αυτό. Και τα σημάδια των καιρών το μαρτυρούν αυτό.
Ποιός μπορεί σήμερα να εξηγήσει στους ανθρώπους γιατί και τι συμβαίνει στον κόσμο αυτό; Οι πολιτικοί; Οι δημοσιογράφοι; Οι οικονομολόγοι; Μάλλον όχι. Θα πρέπει ο άνθρωπος αυτός να αναζητηθεί στους κύκλους της πνευματικότητας και μόνον εκεί. Και φυσικά όταν λέμε πνευματικότητα δεν εννοούμε την εκκλησία και τους παπάδες. Στη χώρα μας ζούμε μια καθημερινότητα βουτηγμένη στην αβεβαιότητα, οι αυτοκτονίες και οι ψυχικές ασθένειες έχουν χτυπήσει κόκκινο, η εμπιστοσύνη προς την πολιτεία και τους εκπροσώπους της έχει χαθεί προ πολλού και βλέπουμε όλους τους τομείς να μαστίζονται από μετριότητα και χυδαιότητα. Η τηλεόραση, ο αθλητισμός, η διασκέδαση, η οικογένεια, η δημόσια εκπαίδευση εκπροσωπούνται πλέον από γελοίες προσωπικότητες που απευθύνονται σε γελοίους ανθρώπους. Η λέξη αγάπη είναι άγνωστη και είναι σύνηθες το φαινόμενο στις μέρες μας οι άνθρωποι να μπερδεύουν την αγάπη με τον εγωισμό ή το εμπόριο (π.χ. Αγάπη σημαίνει δούναι και λαβείν και τέτοιες χαζομάρες).
Ο τρίτος κόσμος πεινάει και πεθαίνει εδώ και δεκαετίες αλλά κανείς δεν νοιάζεται στα αλήθεια για αυτό, ενώ θα μπορούσε εύκολα η δύση να εξαλείψει αυτό το φαινόμενο χωρίς να χρειαστεί να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη. Αλλά αντί να τους βοηθήσουμε να ορθοποδήσουν, τους πετάμε ψίχουλα (με δανεισμό κυρίως) ίσα – ίσα για να επιβιώσουν μόνο. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Μήπως στη Ελλάδα δεν γινόταν το ίδιο εδώ και δεκαετίες; Διαμαρτυρήθηκε κανείς όσο το δανεικό χρήμα έρεε; Αντέδρασε κανείς όταν οι κυβερνήσεις δανειζόταν όλο και περισσότερο; Και τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουμε αγαπητοί φίλοι. Ήρθε η ώρα της κρίσης. Και το τίμημα δεν είναι (μονάχα οικονομικό), αλλά έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια, την οποία ο Έλληνας ΠΟΤΕ δεν την είχε.
Αυτό που φαινόταν ως αξιοπρέπεια ήταν απλώς άκρατος εγωισμός και μικροπρέπεια.
Τώρα σε πιο μακροσκοπικό επίπεδο, για να βγούμε και λίγο έξω από το καβούκι μας, πλησιάζει και εκεί μια «ώρα κρίσης» γιατί όταν ένα μπαλόνι το γεμίζεις συνεχώς με αέρα, όσες αντοχές και να έχει, δεν μπορεί κάποια στιγμή θα σκάσει. Όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο μας, για τα οποία πολλές φορές κανείς δεν μιλά πολύ, έχουν «ωριμάσει». Όσοι γνωρίζουν θα καταλάβουν τι περίπου εννοώ. Η παγκόσμια «ελίτ» είναι πριν από το μεγάλο της χτύπημα. Επειδή όμως υπάρχουν και συμπαντικοί νόμοι που δεν μπορούν να παραβιαστούν από κανέναν, θα γίνουν ταυτόχρονα πολλά στον πλανήτη. Τόσα που οι περισσότεροι θα αδυνατούν να κατανοήσουν. Οι καταστροφολόγοι μιλάνε για το τέλος του κόσμου και κάποιοι άλλοι για την έλευση μιας «χρυσής εποχής» για την ανθρωπότητα... Όπως και να έχει πιστεύω πως σε λίγο καιρό ίσως μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν κάποτε. Θα αλλάξουν όλα ριζικά, χωρίς ο άνθρωπος να μπορεί να επέμβει ή να παρέμβει κάπου. Προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό και προνομιούχο που ζω αυτή την εποχή και που ίσως ζήσω κάτι που ούτε στα πιο φανταστικά μου όνειρα δεν έχω δει. Πέρα από κάθε φαντασία και προσδοκία, πέρα από κάθε ανθρώπινη δύναμη και σκέψη. Θα βρεθούμε μπροστά από μια αλήθεια την οποία πολλοί, με πολλούς τρόπους ο καθένας θα ερμηνεύσουν. Μερικοί θα βρουν το δρόμο τους, άλλοι δεν θα τα καταφέρουν. Θέλει πολλά αποθέματα ψυχικών δυνάμεων για να μπορείς να είσαι καλά στις μέρες που ζούμε. Λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά γνωρίζουν.
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση του περιοδικού μας, το οποίο όπως πάντα είναι γεμάτο με ενδιαφέροντα θέματα. Να θυμάστε πως η αλήθεια δεν βρίσκεται ούτε στα δελτία ειδήσεων, ούτε στα λόγια των πολιτικών ή των οικονομολόγων.
Ως το επόμενο ραντεβού μας
να είστε όλοι καλά.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗ «ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»;
Λαϊκισμός, Οικονομική Κρίση και Μετανάστεςτου Γιώργου Στάμκου
Ο ζητιάνος Νικήτας, Ο Νικήταρας ο ΤουρκοφάγοςΓια την απόδοση Χαράλαμπος Δάντης
Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών δικαίων τε και αδίκων
Η υπέρβαση της Ανάστασης και η ελληνική οικονομίαΜπάμπης Ιμβρίδης
Θεματικές μορφές τουρισμού στη ΘεσσαλονίκηΔάνος Δανιηλίδης
BANKRUPT
Στον Αστερισμό της Ελληνικής ΧρεοκοπίαςΓράφει ο Ανωνύμου του Έλληνος
Μετέωρα! Απόκοσμη Ομορφιά…Ειρήνη Μπούρα
Ολύμπου Ανάβαση ο θρόνος του Δίααφήγηση – φωτογραφίες Αλέξης Αλαματίδης
Φρούσκα Γκόρα
Στο εθνικό πάρκο στην επαρχία Βοϊβοντίνα της ΣερβίαςΔάνος Δανιηλίδης
τι τρέχει τελικά με τις δημοσκοπήσεις;Μιχάλης Αβραμίδης
Αντώνης Αντωνιάδης
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη γαλήνη και τη σιωπή;
Το γέλιο είναι υγεία για τη ψυχή και το σώμαΗλιάνα Κυνηγοπούλου
Ποδήλατο & ΚρίσηΒασίλης Αβράμογλου
Μελαγχολία
Κώστας Ποτακίδης
Οικογένεια: Κρίση ή Παράκρουση;Γιάννης Ν. Γκακίδης
Ανοικτή επιστολή του Καθηγητού Βασίλη Φίλια
προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια.Βασίλης Φίλιας
«Πρώτα σαν τραγωδία και μετά σαν φάρσα»Σλάβοϊ Ζίζεκ
Οι λιγοστοί που δείχνουν το δρόμο...για τη δημοσίευση, Αλέξανδρος Υδάτης
βιβλιοπαρουσίαση
Διαβάστε εδώ το τεύχος 60 του δυτικώς
