Φθινόπωρο 2010
 |
| Περιοδικό Δυτικώς - Τεύχος 58 |
Editorial #58
Bαλκάνια...
γραφή Αλέξης Αλαματίδης
Δυτικώς, τεύχος 58…
Είναι ωραίο να φοράς ένα (κόκκινο) μπλουζάκι με τον Che Guevara πάνω του, να κάθεσαι μπροστά από τη βιβλιοθήκη με τα προηγούμενα 57 τεύχη και να γράφεις editorial. Για μένα ο Che εκφράζει την επανάσταση γενικώς, την αέναη αλλαγή των όλων τριγύρω μας, το μη δεδομένο, το καινούργιο, το ρομαντικό, το φανταστικό και ουτοπικό, τον αγώνα, τη δράση. Μια τέτοια πορεία έχει διαγράψει και το περιοδικό στα 12 χρόνια που εκδίδεται και όταν μέσα στην «κρίση» κάποιοι σταματούν τη λειτουργία τους, εμείς προσπαθούμε να γίνουμε ακόμα καλύτεροι. Η κρίση σού δίνει την ευκαιρία να κάνεις ενδοσκόπηση και πράγματι να εξελιχθείς. Δεν θα βρείτε πολλά πράγματα για την κρίση ή τις εκλογές σε τούτο το τεύχος. Δεν είναι για εμάς αυτά, εμείς είμαστε «αλλού»... Και πάλι πρόκειται στην ουσία για μια «ταξιδιωτική» έκδοση. Το ταξίδι είναι κάτι που κυλάει στις φλέβες μας και έτσι αντί να σας αγχώνουμε με «κρίση», εκλογές (με καραφλούς υποψηφίους να φιγουράρουν χαμογελαστοί και υποσχόμενοι «τα πάντα», εμείς, σας ταξιδεύουμε...
Είναι ωραίο να φοράς ένα (κόκκινο) μπλουζάκι με τον Che Guevara πάνω του, να κάθεσαι μπροστά από τη βιβλιοθήκη με τα προηγούμενα 57 τεύχη και να γράφεις editorial. Για μένα ο Che εκφράζει την επανάσταση γενικώς, την αέναη αλλαγή των όλων τριγύρω μας, το μη δεδομένο, το καινούργιο, το ρομαντικό, το φανταστικό και ουτοπικό, τον αγώνα, τη δράση. Μια τέτοια πορεία έχει διαγράψει και το περιοδικό στα 12 χρόνια που εκδίδεται και όταν μέσα στην «κρίση» κάποιοι σταματούν τη λειτουργία τους, εμείς προσπαθούμε να γίνουμε ακόμα καλύτεροι. Η κρίση σού δίνει την ευκαιρία να κάνεις ενδοσκόπηση και πράγματι να εξελιχθείς. Δεν θα βρείτε πολλά πράγματα για την κρίση ή τις εκλογές σε τούτο το τεύχος. Δεν είναι για εμάς αυτά, εμείς είμαστε «αλλού»... Και πάλι πρόκειται στην ουσία για μια «ταξιδιωτική» έκδοση. Το ταξίδι είναι κάτι που κυλάει στις φλέβες μας και έτσι αντί να σας αγχώνουμε με «κρίση», εκλογές (με καραφλούς υποψηφίους να φιγουράρουν χαμογελαστοί και υποσχόμενοι «τα πάντα», εμείς, σας ταξιδεύουμε...
Το τεύχος αυτό είναι αφιερωμένο στα Βαλκάνια. Σε έναν τόπο δηλαδή που στις παρυφές του ζούμε και εμείς. Σίγουρα η βαλκανική μας ενδοχώρα είναι πιο χαρακτηριστική όσον αφορά το βαλκανικό «πνεύμα», εμείς οι Έλληνες έχουμε και τη θάλασσα, γεγονός που μας κάνει περισσότερο «μεσογειακούς» παρά βαλκάνιους. Ταξιδεύοντας στα Βαλκάνια το επιβεβαιώνει αυτό κανείς εν μέρει, είναι πράγματι διαφορετικός ο κόσμος στη Σερβία, στη Ρουμανία ή στην Αλβανία, από την άλλη η έλξη που ασκείται πάνω σου είναι τόσο μεγάλη, που δεν αισθάνεσαι ποτέ «ξένο σώμα», είναι μεν μακριά αλλά είναι και πολύ κοντά ταυτόχρονα.
Στο τεύχος αυτό προσπαθήσαμε να σας δώσουμε μια γεύση από Βαλκάνια, πιάνοντας το θέμα από πολλές πλευρές: Γεωπολιτικά, ανθρωποκεντρικά, πολιτιστικά, γεωγραφικά και μέσα από την Τέχνη. Ωστόσο οι προσωπικές εμπειρίες του καθενός που έχει ταξιδέψει στα Βαλκάνια, έχουν τη μεγαλύτερη αξία και ακριβώς εδώ δίνουμε και τη μεγαλύτερη έμφαση, αγαπητοί φίλοι.
Για εμάς τους Έλληνες, η βαλκανική μας ενδοχώρα θα έπρεπε ούτως ή άλλως να είναι η φυσική προέκταση του ελληνικού πνεύματος, κάτι που συνέβαινε πριν από 100 ή 200 χρόνια, όταν ο ελληνισμός άκμαζε σχεδόν σε όλες τις τότε βαλκανικές χώρες. Και αν σήμερα ο χάρτης των Βαλκανίων έχει κάπως αλλάξει, αυτό θα πρέπει να μας ωθεί ακόμη περισσότερο να ανακαλύψουμε τα Βαλκάνια, στα οποία ως λαός, έχουμε αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη μας.
Είμαστε δίπλα. Υπάρχουν μέρη αξιόλογα εκτός Ελλάδος στα Βαλκάνια, που από τη Θεσσαλονίκη απέχουν μόλις 2 ώρες. Είναι ένας τόπος στον οποίο η Ιστορία έκανε πολλές φορές στάση, υπάρχει μια ενέργεια εδώ που δεν τη συναντάς πουθενά αλλού στην Ευρώπη. Η φαινομενική φτώχεια της όλης περιοχής μπορεί να μετατραπεί σε κάτι καλό, υπάρχει πολύ πνεύμα, μαχητικότητα και έμπνευση εδώ πέρα και βλέποντας την ιστορία των τελευταίων 100 χρόνων, καταλαβαίνει κανείς πολλά. Βρισκόμαστε σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι μεταξύ ανατολής-δύσης, βορρά και νότου. Για αυτό το λόγο είναι και τόσο «επεισοδιακή» η περιοχή. Όλοι οι πόλεμοι πέρασαν και από εδώ, χύθηκε πολύ αίμα, ακόμη και πρόσφατα, όταν υποτίθεται, τουλάχιστον στην Ευρώπη, δεν φανταζόμασταν ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Και όμως συνέβη.
Στα Βαλκάνια κινούμαστε πάντα μεταξύ λογικής και παραφροσύνης, πουθενά αλλού, στην Ευρώπη τουλάχιστον, τα σύνορα μεταξύ αυτών των δύο, δεν είναι τόσο κοντά.
Στα Βαλκάνια οι άνθρωποι ίσως είναι περισσότερο εγωιστές απ’ ότι κάπου αλλού, ένας εγωισμός που πότε σε καλό και πότε σε κακό μας βγαίνει. Είναι όμως και λογικό να συμβαίνει αυτό, τόσα πολλά γεγονότα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα (σε 100 χρόνια έγιναν οι πιο αιματηροί πόλεμοι στην περιοχή μας), δεν μπορούν να αφήσουν κανέναν ανεπηρέαστο. Εδώ ο εγωισμός λειτουργεί σαν ένα είδος «καβούκι», σαν μια «ομπρέλα προστασίας», από τους μανιασμένους ανέμους της Ιστορίας.
Και όμως αν μελετήσει και ταξιδέψει κανείς σε αυτή την γεωγραφική περιοχή, θα ανακαλύψει πως μόνο ευλογημένος μπορεί να είναι αυτός ο τόπος, παρόλα τα δεινά που υπέστη. Είμαστε τρελαμένοι, έχουμε κουλτούρα που πραγματικά μας περισσεύει, είμαστε φτωχοί (σαν μέσος όρος των λαών της Βαλκανικής Χερσονήσου), αλλά δεν ζηλεύουμε κανέναν.
Μεταξύ Ευρώπης, Αφρικής και Ασίας, μια φορά και έναν καιρό, συναντήθηκαν πολλοί σημαντικοί λαοί και έγραψαν τη δική τους ιστορία. Μαζί με αυτούς συναντήθηκαν θρησκείες, πολιτισμοί, ήθη, έθιμα, μουσικές, γλώσσες, γεύσεις και πολλά ακόμη. Είμαστε εδώ!
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση του περιοδικού και ως το επόμενο ραντεβού μας, να είστε όλοι καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου